We moeten je iets vertellen.

Geschreven door Marlies Slegers.

Hazel is het middelste kind van drie. Ze heeft een zus, Rivka en een broertje, Nathan. Hazel dankt haar naam aan een in bloei staande hazelaar. Samen met haar ouders hebben ze het goed voor elkaar. Althans….dat dacht Hazel. Ze krijgen de mededeling dat haar ouders gaan scheiden en de vakantie samen gaat dus mooi niet door. Hazel gaat naar haar oma op een eiland. Ze heeft er totaal geen zin in. Bovendien, hoe kan ze er nu voor zorgen dat papa en mama weer bij elkaar komen? Want dat heeft ze tot haar missie gemaakt deze zomer.

Al op de boot naar het eiland ontmoet Hazel Kean en zijn dromerige neef Raaf. Eigenlijk heet hij Raphael. Hazel denkt de jongens niet weer te zien. Gelukkig gebeurt dat wel, want Raaf heeft haar telefoon gevonden. Ook daarna beleven ze allerlei avonturen.

Bij oma moet Hazel erg wennen. Al snel is ze maatjes met Vincent, de blinde hond van oma. Ze wandelen veel samen. Het gaat alleen niet zo goed met Vincent. En ook oma lijkt steeds meer te vergeten. Oma  noemt het zelf ‘gaten in mijn hersenen’.   

Als Hazel een jurk van oma aan mag, gaat ze ook stiekem een beetje rondsnuffelen. Ze ontdekt een stapeltje brieven die gericht zijn aan haar vader. Waarom liggen die hier ongeopend? Was dit het geheim waar haar ouders het over hadden? Hazel vertelt het haar vader en de volgende dag is haar vader op het eiland. Hazel en haar vader hebben een goed gesprek. Hazel is nog steeds erg boos op papa. Wel begrijpt ze nu beter wat er aan de hand is en waarom haar missie niet zal slagen. 

Komt het dan niet goed? Ja wel, alleen niet zoals Hazel had verwacht. 

Een prachtig verhaal over liefde, over dat je mag zijn wie je bent. Als je dat niet doet, word je daar niet gelukkig van. Marlies Segers omschrijft heel mooi hoe je als gezin toch een weg kunt vinden en elkaar lief kunt hebben. De boosheid mag er ook zijn en wordt ook mooi beschreven. Uiteindelijk overwint de liefde en accepteert Hazel de situatie en leert ze ermee omgaan. De manier waarop Marlies Segers schrijft, is erg prettig om te lezen: mooie omschrijvingen, fijne uitleg en krachtige verhaallijn. 

Gees en Karina hebben dit boek gelezen en voor ons deze recensie geschreven, bedankt daarvoor.