De vampyr

In 1815, lang voordat Bram Stoker met Dracula kwam, schreef een jonge Engelse arts een kort verhaal over een adellijke vampier, Lord Ruthven die in de Londense society rondwaart. Het gaat om De Vampyr van John William Polidori dat een
ware vampierrage ontketende met toneelstukken, opera’s en allerlei afgeleide romans. De vampier is sindsdien niet meer weg te denken uit de westerse literatuur. Zijn schepper raakte echter volledig in de vergetelheid. Deze nieuwe vertaling van The Vampyre is een eerbetoon de grondlegger van het vampierengenre.

De gothic novel – een combinatie van thriller, romantiek en horror – is in de tweede helft van de 19e eeuw ontstaan. Beroemde auteurs zijn Marry Shelley (Frankenstein) en de dichter Lord Byron, beiden destijds vrienden van Polidori.

In deze bundel zijn ook twee verhalen, die in hun tijd enorm populair waren, opgenomen: De geheime geschiedenis van een Ierse gravin van Joseph Sheridan Le Fanu en De bruid van Lindorf van Letitia E. Landon. Ze weerspiegelen de tijdgeest waarin het vampiergenre groot kon worden. De Ier Le Fanu en de Engelse Landon versterken met hun bijdrage de melancholieke ongrijpbare horror die in De Vampyr en andere doden de boventoon voert.

In een hertaling van meesterverteller Bies van Ede.