Fan de lytse mol, dy’t witte wol wa’t him op ‘e kop skiten hat

De kartonedysje fan dizze klassiker:

Doe’t de lytse mol op in dei syn kop boppe de grûn stuts om te sjen oft de sinne al opkaam wie, barde it folgjende:
It wie rûn en brún, like in bytsje op in woarst en it slimste wie: it foel krekt op syn kop.

Mol giet op syk nei de dieder…