Blauwbaard

1998. Teresa, een briljante studente archeologie, krijgt een beurs en een baan in Berlijn om een grote tentoonstelling over de ontdekking van de graftombe van Toetanchamon voor te bereiden. Het werk waarop ze het vaakst een beroep doet, is het dagboek van Howard Carter. Ze ontmoet er Ruben, een jonge Italiaan die even dromerig als onberekenbaar is. Hij is naar Berlijn gekomen om plezier te maken. Naast verscheidene crisissen van het koppel – als gevolg van de chronische slapeloosheid van de jonge vrouw – en intieme momenten van hartstochtelijke liefde, speelt hun verhaal zich af tussen de Vallei der Koningen en de Berlijnse waanzin aan het einde van de twintigste eeuw. Wat zal de toekomst voor hen brengen? De tijdelijkheid van de dingen ligt Manuele Fior na aan het hart. Hij vertelt via deze romance over twee tijdperken die met elkaar geconfronteerd worden, zich met elkaar verstrengelen en weer met elkaar verbonden worden door het motief van de hypericon, de bloem der duizend deugden.